zaterdagochtend werden we uit ons bed gebeld door de chirurg met de mededeling dat Dani geopereerd moest worden, d'r buikje was zo opgezwollen en de klysma's etc werkten allemaal niet dus wilde de chirurg niet langer wachten. We hoefden ons niet te haasten volgens de chirurg maar ja je wilt er toch zo snel mogelijk naar toe. Aangekleed, Yara naar opa en oma gebracht en hup op naar het ziekenhuis. Maar net vandaag zat alles tegen en was het zo druk op de weg en tja eenmaal in het ziekenhuis aangekomen kregen we te horen dat ze al naar de ok was en konden we ons meisje niet eens meer even een dikke kus geven. Dit was zo'n verschrikkelijk rot gevoel en dan ook nog eens die spanning. hoe gaat het met dr, wat gaan ze doen,hoe doet ze het zodra ze uit de ok is. pffff het was een verschrikkelijke en vermoeide dag maar uiteindelijk 3 uur later kwam de chirurg naar ons toe met de mededeling dat ze het ontzettend goed gedaan heeft en dat de operatie was gelukt. We moesten nog even wachten om naar dr toe te mogen, want ze ging gelijk naar een andere afdeling toe, ze lag op de afdeling ic neonatologie en ging nu naar de ic voor kinderen. Wij gingen naar dr oude afdeling om alle spulletjes en knuffels te halen zodat we die mee konden nemen naar dr nieuwe plekje. We moesten volgens de chirurg een half uurtje wachten, maar nadat we dr spulletjes etc gehaald hadden konden we niet meer wachten en zijn we naar dr toe gegaan. De verpleegkundigen waren nog met haar bezig maar we mochten er wel bij en wat een last valt er van je schouders als je haar zo vredig ziet liggen in dr nieuwe bedje. We zijn nog een tijdje bij dr gebleven en daarna toch naar huis gegaan, maar na het eten zijn we toch nog even terug gegaan naar het ziekenhuis, niet omdat het niet goed ging of zo, maar gewoon voor ons gevoel wilde we toch nog even bij dr zijn.
