We hebben 3 maanden in onzekerheid gezeten over wat er met ons meisje aan de hand zou zijn. Op het moment dat de diagnose zeker was en we aan het feit moesten geloven dat Dani een Canule zou krijgen weet je dat je je hele levenswijze om moet gooien, je weet dat je een kindje hebt wat vaker in het ziekenhuis zal komen te liggen met een infectie dit komt door de canule.
Een kindje met een canule is vatbaarder voor infecties dan een kindje zonder canule, dit komt omdat wij voor een deel door onze neus ademen en de neushaartjes de meeste bacterien tegen houden, maar kindjes met een canule hebben een directe opening bij hun luchtweg en mis je de bescherming van de haartjes.we waren al door het ziekenhuis ingelicht wat het allemaal een beetje in zou houden wat het is om een kindje met canule te hebben en hebben we globaal een beetje op internet zitten neuzen hoe en wat, maar omdat je eigenlijk nog steeds hoopt dat het allemaal goed zal komen verdiep je je er niet helemaal in. Na de diagnose werd er gelijk een datum gepland voor de operatie en kon het leren gaan beginnen, om Dani uiteindelijk thuis te krijgen moesten wij gaan leren hoe we de juiste verzorging moesten doen, want er komt nogal wat bij kijken.
we kregen een map waarin alles stond wat we moesten gaan doen, bandje verschonen, uitzuigen, canule wisselen en uiteindelijk moest dit afgetoets worden en als we dit allebei goed haddden afgerond stond er niks meer in de weg om Dani thuis te krijgen.Uiteraard moest er thuis nog het één en ander aan aanpassingen komen, maar dat was geen probleem. Op 22 maart 2013 heeft dani dr canule gekregen en kon het bikkelen gaan beginnen.